Uvijek nam je interesantan dio kada upoznajemo neko mjesto i područje o kojem ništa ili nešto znamo o njegovom nastanku i razvoju. Naročito nas interesuju oni gradovi i mjesta koje muslimani širom svijeta svakodnevno neko posjećuje. Tako je i sa gradom u kojem je živio Allahov Poslanik,s..a.v.s. i u kojem je ukopan kada je preselio na bolji svijet. O razvoju i nastanku ovog lijepog i divnog grada čija klima je takoreć mediteranska i slična našoj govori sledeća predaja. Od Ebu Hurejre,r.a., prenosi se da je rekao:“Rekao je Allahov Poslanik,s.a.v.s.: 'Medina će se proširiti toliko da će njezine kuće doći do krajnjih granica.'Zuhejr je rekao:'Pitao sam Suhejla: 'A koliko se te krajnje granice nalaze daleko od Medine', pa mije rekao-toliko i toliko milja'“. (Hadis bilježi Muslim u svom „Sahihu“,br.2032)
Prvi ljudi koji su naselili Medinu bili su potomci Nuha,a.s., i to šesta ili osma generacija nakon Potopa. Njihov vođa zvao se Jesrib, po kome ovaj novooformljeni grad dobiva prvo ime. Njima su se pridruživali ljudi koji su dolazili iz različitih dijelova Arabije. Izabrali su ovo područje radi njegovih izvora i plodne zemlje.
Kada je babilonski kralj Nebukodonosor (ar.Buhtensar),oko 586.godine prije nove ere,osvojio židovsko kraljevstvo i razorio Jerusalem,on je raselio sve Židove iz Palestine. Tada je neka plemena uputio ka Arabiji. U Medinu su došla židovska plemena: Nudajr, Kajnuka i Kurejz. Prema nekim učenjacima,ova plemena su izabrala Medinu zbog nagovještaja o tome da će se posljednji Božiji poslanik pojaviti upravo u Medini. Poslije su plemena Evsa i Hazredža došla iz Jemena, te se i ona naselila u ovome gostoljubivom gradu.
Procjenjuje se da je u Medini prije islama bilo od 12 do 15 hiljada stanovnika. Nakon doseljavanja Poslanika,s.a.v.s., i muhadžira iz Mekke, prihvatanja islama od strane mnogih stanovnika Medine, te dolaska brojnih muslimana iz raznih dijelova Arabije, pa i šire, Medina je imala oko 30.000 stanovnika. Tako je ostalo i nakon Poslanikove,s.a.v.s., smrti.
Za vrijeme Hulefai-rašidina poveli su se ratovi protiv brojnih otpadnika i uslijedile su razne bitke sa onima koji su željeli uništenje mlade muslimansske države. U ovo vrijeme, pa i u kasnija doba, dolazi do smanjivanja broja stanovnika Medine. Tek u 14.stoljeću po Hidžri (XX stoljeća), za vrijeme kraja osmanske uprave u Medini, nakon dolaska željeznice, broj stanovnika se brzo penje na oko 80.000 ljudi. Međutim, i ovaj broj se veoma brzo smanjuje, usljed Prvog svjetskog rata, te političkih društvenih i ekonomskih događanja tog vremena i područja.
Sa dolaskom saudijske dinastije na vlast (1902.godine su Saudijci,na čelu sa Abdul-Azizom bin Saudom,ponovo okupirali Rijad) oni kreću u osvajanje Arabije, te osvajaju Medinu 1925.godine. Od tada počinje nagli porast broja stanovnika te širenje ovog mubarek grada. Tako je 1971.godine broj stanovnika Medine dostigao cifru od 137.000 ljudi.
U posljednja četiri desetljeća broj stanovnika se povećava vrtoglavom brzinom, zajedno sa teritorijalnom ekspanzijom, tako da se broj stanovnika veoma brzo udvostručava. Prema proračunima iz 1992. godine, Medina je imala oko 600.000 stanovnika, a prema proračunima iz 1999. godine, taj broj je bio veći od 900.000 stanovnika.
Sada Medina zasigurno ima preko milion stanovnika odnosno 1,3 milona stanovnika– sa tendencijom stalnog povećanja i širenja, i izgrađena je kao jedan veliki, moderan milionski grad. Smještena je na 642 m nadmorske visine. Nalazi se 440 km sjeverno od Mekke, a 152 km istočno od obale Crvenog mora.
Medina zauzima površinu od cca 600 km2 od čega oko 50% otpada na urbano gradsko središte. Grad ima više od četrdeset prekrasno uređenih parkova sa površinom preko milion kvadratnih metara. Za održavanje parkova se brine više od 3.000 radnika. Osim toga u Medini se nalazi 15 privatnih bolnica i 54 ambulante. Klima je suha a temperature se kreću od 30°C do 46°C ljeti, i od 15°C do 25°C zimi. Medina je poznata i po tome da ima više od 90 imena, od kojih su najpoznatija: El-Medina el-Munevvera, Tajjiba, El-Hajre, Ed-Dar, El-Mahfuza, El-Habiba, Taba, El-Mubareka, Daru-l-Feth, Haremu Resulullah, Me’zeru-l-iman, Darus-selam, Kurbetu-l-Ensar, Daru-l-Iman, Sejjidetu-l-Buldan, El-Muhtare, Daru-l-Ebrar, Daru-l-Ahjar, Kubbetu-l-Islam, El-Me’asume itd.