Gornji Rahić, iako je nekada imao status opštine, danas je mjesna zajednica u sastavu Brčko distrikta BiH. Prema popisu stanovništva izvršenom od 1. do 15. oktobra 2013. godine, od strane Agencije za statistiku BiH, u Gornjem Rahiću je bilo 3.759 stanovnika većinom Bošnjaka.
Inače, prema istom popisu u Bosni i Hercegovini je bilo 3.531.159 stanovnika. Od toga broja Bošnjaka je bilo 1,769.592 (50,11 %)., Hrvata 544.780 (15.43 %)., Srba 1, 086.733 (30,78%)., 27.055 (0,77%) nisu se izjasnili, a 96.539 (2,73 %) izjasnuili su se kao Ostali.
Nepunih sedam godina poslije Drugog svjetskog rata u tekstu posvećenom preseljenju na ahiret Mehmed Hulusi efendije Mulahalilovića, Ramiz Dobrača je o ovoj bosanskoj čaršiji, između ostalog, napisao slijedeće:
"Mjesto Gornji Rahić je sjedište opštine, u čijem se je sklopu prije Drugog svjetskog rata nalazilo 29 sela, bilo je od davnina živo i prometno. Imalo je dvadesetak radnji za obrt, osnovnu školu, jednu džamiju i mesdžid, dva mekteba (muški i ženski). Petak je bio pazarni dan. Tu se održavao i godišnji vašar. Zbog povoljne klime ovdje se poodavno razvilo voćarstvo. Šljiva i trešnja su naorčito privlačile domaće i strane kupce. U obližnjem mjestu Maoči, biva svake godine oko polovine juna "Trešnjarevo", tradiionačn narodni teferič na koji se okuplja više hiljada svijeta iz okolnih sela. Trešnjareva su 60-tih godina bila organizirana i u Gornjem Rahiću, a bostanova u naselju Brka.
U Gornjem Rahiću bilo je sjedište imamata/džemata kome je pripadalo sedam sela sa oko 5.500 stanovnika. Sam Rahić je imao preko 300 muslimanskih domova sa preko 2.000 stanovnika, a džamija im je bila malehna i sa drvenom munarom i već poodavno dotrajala. Petkom i bajramima svi klanjači nijesu mogli da stanu u zgradu, pa je izvjestan broj ljudi klanjao namaz na otvorenom prostoru oko džamije - ponekad na kiši i snijegu. Tako je bilo i za ramazan. Zbog ograničenog džamijskog prostora žene bi teravih namaz klanjale u obližnjoj privatnoj kući Salke Ikanovića, u džematu sa hodžom Mehmedalijom Berbićem. Ove okolnosti su navele mještane da povedu akciju za izgradnju nove džamijske zgrade, koja bi mogla odgovarati potrebama mjesta.
Pred Drugi svjetski rat formiran je odbor za gradnju nove džamije na čelu sa Hafiz Mehmed Hulusi efendijom. Kad su se stvorili uvjeti prešlo se na djelo. Jednog dana vidio se materijal kako leži naokolo složen. Stara i dotrajala džamija bila je oborena. Hafiz Mehmed Hulusi se sa radilišta nije odmicao sve dotle dok nije bila dovršena nova zgrada. Džamija je zidana od kamena u dužini 16 metara, širini 14 i u visinu 8 metara. Mahfil je proširen izvan vanjskih sofa od zida do zida tako, da je po površini ravan ranijoj džamiji. Žene za ramazan svake godine na njemu sada klanjaju teravih-namaz...
Više džamijskih vrata na uzidanom kamenu urezano je: "Podigla se je ova časna džamija u 1359. godini po Hidžri". Džamija je iznutra omolovana skladnim arabeskama, a drvenarija ofarbana. Prozora ima 21. Ćurs i mimber su od drveta. Munara je zidana od kamena, a do alema ima visine oko 30 metara. Šerefa je ograđena željeznim šipkama..."
(Izvor: Dobrača, R. "Mehmed Hulusi ef. Mulahalilović (1878-1952)" , Glasnik VIS, IX/21, br.6-8 (1958). Str. 333.335.
Inače Mehmed Hulusi Mulahalilović je sa perzijskog jezika preveo Pend-namu (Knjigu savjeta) Feridzuddina Attra (Sarajevo: El-kalem, 1990).
*****
Medžlis Brčko, na svom portalu o Rahićkoj džamiji nudi, između ostalog, i slijedeće informacije:
"Prema dostupnim podacima, džamija u ovom džematu sagrađena je davne 1747. godine. Zbog dotrajalosti i migracije stanovništva, 1942. godine izgrađena je prva džamija na današnjoj lokaciji. Neposredno prije agresije na Republiku BiH sagrađena je nova potkupolna džamija da bi 13. septembra 1993. godine bila raketirana avio-bombama, kojom prilikom je munara potpuno uništena. Džamija je ponovno temeljito renovirana, sagrađen je novi minaret sa tri šerefe i svečano otvorena 1998. godine.
Imami u ovom džematu bili su: Omer ef. Smajlović, Abdulaziz ef. Imamović, Abdulvehab ef. Imamović, Abdurahman ef. Hadžiefendić, hafiz Abdullah ef. Imamović, hafiz Mehmed-Hulusi ef. Mulahalilović, Muhamed ef. Fejzić, Sulejman ef. Džafić, Ramiz ef. Dobrača, Abaz ef. Imamović, hafiz Nurudin ef. Hodžić, Husejn ef. Kujundžić, Fehim ef. Halilović, Ćazim ef. Suljević i Salih ef. Hrnjić, sadašnji imam. Među navedenim imamima, posebno se ističe hafiz Mehmed-Hulusi ef. Mulahalilović.
U ovom džematu su rođeni: Abdulgani ef. Ibrahimbegović, muderis Čačak-medrese u Brčkom, dr. Enes Kujundžić, istaknuti javni i kulturni radnik i Enver Mulahalilović, autor poznatog djela Vjerski običaji Muslimana u Bosni i Hercegovini (Tuzla: "R. Hamidović," 2005).
Od vakufske imovine džemat ima džamiju, mektepsku učionicu, višenamjensku salu u suterenu džamije, imamsku kuću, gasulhanu, mezarje i zemljišne nekretnine.
U džamiji se redovno obavlja svih pet dnevnih namaza, a mektebska nastava se održava dva dana sedmično - subotom i nedjeljom.
Izvor: ( https://medzlisbrcko.ba/dzemati-imami/dzemat-gornji-rahic).
Iz knjige bošnjački uspomenar