Tekst koji je prethodno objavljen pod naslovom „Tko je živio u Rahiću prije 170 godina !“ izazvao je veliku pažnju i interesovanje u javnosti. Naravno, neznanje o svojoj historiji koja je neistražena javlja kod ljudi određene nedoumice i pitanja, ali sve je to ljudski i za očekivat. S tim što kad postoje argumenti kao što je popis nakon toliko godina ugledao svjetlo dana ne daju nikom zapravo da ga negira jer je bio i verifikovan od strane tadašnje osmanske države. U to vrijeme recimo 1850. godine, u Brčkom su postojale 300 muslimanskih, 60 pravoslavnih i 25 katoličkih kuća što čini 385 domaćinstava odnosno kuća (prema tekstu Ataha Mahića našeg saradnika).

Ovom prilikom osvrnut ćemo se na mjesto Maoča koja se tada u popisu verifikovala kao „naselje Maoča“ i u to vrijeme je brojala 48 kuća. U Maoči koja je tada imala jednu džamiju imam je bio izvjesni Jusuf sin Omera koji je bio srednjeg rasta i žute brade. Rođen 1823. godine imao je tada 22. godine dakle, vrlo mlad imam koji je imao tri sina Emina,Hasana i Husejna uzrasta pet, četiri i dvije godine. Naravno njegovo prezime se ne spominje iz koje je familije jer da podsjetimo u to vrijeme a prije ovog popisa ljudi su popisivani samo imenima svojim i očeva svojih, ovo je prema mišljenu pojedinih kompetentnih ljudi od nauke izgleda prvi popis koji se bavio prezimenima u Bosni tada.

Prema tome prethodni popisi su recimo bili spriječeni pobunom 1831.godine za autonomiju Bosne od strane Husein kapetan Gradaščevića dakle nestabilno vrijeme kada su bila prisutna mnoga previranja u Bosni i ostalim zemljama koje su bile pod upravom Osmanskog carstava. Ima stavova da je bio prije ili poslije ovog popisa još jedan ali da nije verifikovan od strane tadašnjeg državnog tijela i prema mišljenju moguće je da se on nalazi u Državnom arhivu Republike Turske, sortirani su i arhivirani u različitim serijama dokumenata, a većina njih je kodirana kao Tapu defteri.

Da podsjetimo dolaskom Austro-ugarske vlasti na ove prostore urađen je prvi popis nakon odlaska Osmanskog carstva 1879.godine da bi sledeći bili sprovedeni 1885, 1895 i 1910. godine.

Da se vratimo na mjesto Maoča u to vrijeme imala je dva muhtara. Prvi je bio Mustafa sin Omera koji je bio povisokog rasta i smeđe brade rođen 1819. godine, imao je 32. godine.

Drugi muhtar je bio Šaćir sin Mustafe koji je isto bio povisokog rasta i prosijede brade. Rođen 1805.godine, imao je 46. godina.

Prezimena koja su tada bila u Maoči

Delić, Tirić, Tursunović, Muminović, Salihbašić, Kalesija (moguće je da je od tog prezimena nastalo prezime Kalesić), Kamenjaš (isto da je moguće da je od ovog prezimena nastalo prezime Kamenjašević), Šabić/Šehić, Zukić, Smaić, Kunić, Sakić, Fazlić, Močić, Dolić, Džakulić, Kočalić (moguće je da je od ovog prezimena nastalo prezime Kopčalić), Durumić/Turumuć (ovdje prevodioc se nije mogao sa stopostonom preciznošću izjasnit da li je ispravan prvi ili drugi navod stim što nam ovaj drugi navod daje sličnost prezimena današnjeg Trumić koje postoji u Maoči), Čehajić, Dibag (prema navodima Nedžada N.Bašić ovo prezime je kasnije nastalo kao Tabaković, jer riječ Dibag i Tabak imaju isto značenje;Kožari, gdje Bašić u svojoj Monografiji o Maoči spominje prezime Tabaković koje je doselilo iz Crne Gore za vrijeme Osmanske uprave), Medaš (vjerovatno kasnije Medić), Širović, Bajramović, Valjevac, Mešić, Užičanin, Imširović i Sivić.

Prema raspoloživim informacijama u ovom popisu od 48 kuća u Maoči je postojalo čak 28 različitih prezimena, a najbrojnije prezime tada u Maoči je bilo Fazlić (5 porodica), Muminović (3), Delić, Zukić, Močić, Džakulić, Dibag i Mešić po 2 porodice te ostali...

Autor: Hasikić Hamid

dzematrahic.ba